Jaarlijks staat op het Havenplein in Zierikzee de schaatsbaan. Een paar gezellige weken, die, hoe gek het ook klinkt, een beetje de lente inluiden.
Schoolklassen die ijspret hebben, volwassenen die hun rondjes draaien en de kijkers langs de kant die de schaatsbewegingen met veel plezier volgen. Tot de laatste categorie behoor ik ook. Ik kan absoluut niet schaatsen, maar ik vind het erg leuk om te kijken, vooral naar de jonge kinderen die op wonderbaarlijke wijze de schaatskunst machtig zijn. Hoe kan dit vraag ik me af? Toen ik jong was had je nog elke winter bevroren sloten en vijvers en werd er, in plaats van de gebruikelijke gymles, verplicht geschaatst. Niet mijn favoriete sportonderdeel en, in mijn geval, verspilde moeite! De meeste kinderen die ik nu op de schaatsbaan zie kunnen goed schaatsen terwijl zij het fenomeen natuurijs alleen uit verhalen of van de televisie kennen.
Ik vraag me dan af, waar hebben zij het schaatsen geleerd? Gaan zij naar overdekte schaatsbanen om deze oer-Hollandse sport onder de knie te krijgen? Zijn het allemaal natuurtalentjes, die na een paar keer achter de zeehondjes te hebben ‘gekrabbeld’ het schaatsen beheersen?
Hoe dan ook, de schaatsbaan biedt veel plezier en als deze straks weer weg is, is het echt bijna lente!