Per 1 april aanstaande stop ik, na bijna 40 jaar, als vrijwillig brandweer man in actieve dienst. Al die jaren plooide mijn leven zich rondom de dynamiek van de brandweer. De oefenavonden op dinsdag waren heilig en waar ik ook mee bezig was, als de pieper ging dan was Ron gevlogen. Een leuk uitje buiten het eiland gepland en post Haamstede onderbezet? Dan ging Ron dus niet mee, hij bleef op Burgh want stel je voor dat de pieper zou gaan en ‘mijn post’ zou niet uit kunnen rukken. Ik heb daar nooit ook maar een moment spijt van gehad, het was een prachtige tijd en ik heb veel goeds mogen doen voor de samenleving.
Het is eigenlijk ook via de brandweer dat het zaadje geplant werd om politiek actief te worden. Jaren geleden kwam het rapport ‘Maatwerk in brandweerzorg’ uit, de post Dreischor gesloten dreigde te worden. Daartegen kwamen we als eilandelijke brandweervrijwilligers in opstand. De gemeenteraad schaarde zich achter ons en samen werd de raadswerkgroep brandweer oftewel de ‘Taskforce Dorst’ voor de intimi opgericht. Hoewel ik toen nog vooral dwars was en riep ‘Ik in de politiek? Dat nóóit!’, leerde ik daar wel dat je meer bereikt door samen in gesprek te gaan dan door iedereen tegen de schenen te schoppen. Want dankzij de samenwerking bleef de post Dreischor open én is nu nog steeds open.
Vanaf 2019 ben ik me meer gaan verdiepen in de gemeentepolitiek en door dossiers als de Regionale Energie Strategie en Intervence werd dat al gauw een intensieve hobby. Ik ging alles lezen en alle vergaderingen volgen en kwam op de vierde plek op de lijst van Leefbaar te staan. Met als resultaat dat ik in maart 2022 met voorkeurstemmen tot gemeenteraadslid werd gekozen.
Hoewel ik al bijna drie jaar meeliep was het toch anders, want nu zat ik daar zélf in die zetel en moest ik ineens het woord voeren over zaken die er toe doen voor ons eiland. En eerlijk is eerlijk, al heb ik al heel mijn leven overal een mening over en al was ik van te voren nog zo goed gedrild, toch vond ik dat best spannend in het begin. Inmiddels voel ik me als een vis in het water. We zijn als fractie een hecht team waarin iedereen zijn eigen kwaliteiten heeft en we samen groeien doordat we op elkaar vertrouwen en durven te reflecteren.
Dat Robbert na deze periode zou stoppen als raadslid was intern al wat langer bekend. Als fractie hebben we voor de zomer de keuze gemaakt dat ik Robberts opvolger zou zijn. Wellicht dat ook collega raadsleden van andere fracties niet volledig verrast waren door het artikel in de PZC van dinsdag 14 februari waarmee Robbert en ik samen ‘uit de kast kwamen’. Ik voel me gesterkt door het unanieme vertrouwen van zowel de fractie als het bestuur van Leefbaar. Bovenal ben ik mijn thuisfront dankbaar, want ik zou niet kunnen doen wat ik doe als ik thuis niet de steun en de ruimte zou krijgen om deze stap te zetten. Ook de vele positieve reacties vanuit alle hoeken en gaten van mijn netwerk ervaar ik als hartverwarmend en motiverend.
De komende maanden gaan Robbert en ik veel samen optrekken, zodat ik klaar ben om het stokje over te nemen zodra Robbert het daadwerkelijk overgeeft ergens in de loop van dit jaar. Het geeft rust en comfort dat ik daarna nog twee jaar terug kan vallen op zijn kennis, geheugen en ervaring. Gaan er zaken veranderen? Ja natuurlijk gaan er dingen veranderen, want ik ben Robbert niet. Ik ben en blijf Ron en ik sta stevig in mijn eigen schoenen. Ik zal op een iets andere manier invulling geven aan het fractievoorzitterschap dan Robbert, maar Leefbaar blijft Leefbaar en we gaan er met elkaar een succes van maken!
Ron Brink
Leefbaar Schouwen-Duiveland